زوالِ تن
کیک محبوب من تابلوهای کیک محبوب من در تلاش است تا انگارههای مدرن انزوای انسان و بدنهای پوسیدهشده را با الهام از آثار هاپر و فروید در بستری واقعگرا...
کیک محبوب من تابلوهای کیک محبوب من در تلاش است تا انگارههای مدرن انزوای انسان و بدنهای پوسیدهشده را با الهام از آثار هاپر و فروید در بستری واقعگرا...
نگاهی انتقادی به میانستارهای بهبهانه دهسالگیاش چگونه میتوان کوپر (متیو مککانهی) را بهیاد آورد؟ آن جمله آشنای Don’t Let Me Leave, Murph در فضای پنجبعدی را کدامیک از «کوپر»ها، در...
چهلسالگی آمادئوس ساخته میلوش فورمن «آمادئوس» یک ترکیب تئوفوریک از لاتین بهمعنای فردی که خداوند را دوست میدارد و بالعکس خداوند نیز او را برگزیده است. amare در لغت،...
کیک محبوب من تابلوهای کیک محبوب من در تلاش است تا انگارههای مدرن انزوای انسان و بدنهای پوسیدهشده را با الهام از آثار هاپر و فروید در بستری واقعگرا بازسازی کند. از یک سوی، تمرکز بر تنهایی و فضای خالی
نگاهی انتقادی به میانستارهای بهبهانه دهسالگیاش چگونه میتوان کوپر (متیو مککانهی) را بهیاد آورد؟ آن جمله آشنای Don’t Let Me Leave, Murph در فضای پنجبعدی را کدامیک از «کوپر»ها، در کدام سطح از زمان و با کدام انگیزه به دخترش میگوید؟
چهلسالگی آمادئوس ساخته میلوش فورمن «آمادئوس» یک ترکیب تئوفوریک از لاتین بهمعنای فردی که خداوند را دوست میدارد و بالعکس خداوند نیز او را برگزیده است. amare در لغت، «دوست داشتن» است و deus بهمعنای خدا. بنابراین انتظار میرود فیلمی
ایدههایی درباره فرشته ساخته لوئیس اورتگا سینمای معاصر (سینمای دیجیتال)، ناگزیر سینمای چندسبکی است. سالهاست تعریف سبک و مؤلف تغییر کرده. در سینمای آنالوگ، ارتباط مؤلف و مؤلفهاش از طریق ناخودآگاه شکل میگرفت امّا در سینمای معاصر، تألیف یعنی گزینش
دهسالگی ویپلش ساخته دیمین شزل در آغاز، صداست که روی تصویر تاریک شنیده میشود؛ صدای ضرب گرفتنِ دو چوبک روی طبلِ کوچک؛ صدایی آرام، که آرامآرام تند و کوبنده میشود -این صدا، بخشی از همان پرفرمنس انتهایی است. انگار سرنوشت
مصائب شیرین ۲ «فرهنگ، مولود بازی است» این جمله یوهان هویزینگا در کتاب انسان بازیگر نشان میدهد، پیش از شکلگیری تمدن انسانی، «بازی» وجود داشته و قدمت آن کهنهتر از فرهنگ است. «در بازی چیزی در جریان است که از
سده بیست میلادی، سده دیالکتیک پست-مدرنیسم و امر تاریخ است؛ اگر تاریخ بهمنظور بازشناخت پلورالیسم از تعبیر پسا-مدرن بهره گرفت، پسا-مدرنیسم نیز وحدانیت تاریخ را انکار و از آن اسطورهزدایی کرد. درست در نیمههای قرن است که تاریخ نژادهسالاری، رسمیت
نرون -آخرین امپراتور روم از خانواده اگوستوس- و کشتار بیرحمانهاش، نماد گسست میان دولت و ملّت قلمداد میشود -تا آنجا که اعمال سلطه از سوی دولت و اجتماعِ تحت انقیاد در غرب را به زمان حکمرانی نرون تشبیه میکنند؛ دولتی
منتشرشده در مجله بینالمللی فینیکس تورنتو در رویکرد پدیدارشناسانه، بدن فارغ از درک و دریافتهای مبتنی بر قوه عقل، موجودیتی مجزا مییابد. در این رویکرد، هستیِ بدن، سوژه انسانی را از طریق «بدنمندی» در معرض تجربه و شناخت پدیدهها
زمان دیوانه شده است. همهچیز در تلاطم است. و اضطرار برای نشان دادن و بیان کردن، به اضطرار برای واژگونی فرمی، اقتصادی و سیاسی منجر میشود میشل دلائه[i] ویتگنشتاین در کتاب پژوهشهای فلسفی اعتقاد دارد فهمیدنِ یک چیز، نه
کیک محبوب من تابلوهای کیک محبوب من در تلاش است تا انگارههای مدرن انزوای انسان و بدنهای پوسیدهشده را با الهام از آثار هاپر و فروید در بستری واقعگرا بازسازی کند. از یک سوی، تمرکز بر تنهایی و فضای خالی
نگاهی انتقادی به میانستارهای بهبهانه دهسالگیاش چگونه میتوان کوپر (متیو مککانهی) را بهیاد آورد؟ آن جمله آشنای Don’t Let Me Leave, Murph در فضای پنجبعدی را کدامیک از «کوپر»ها، در کدام سطح از زمان و با کدام انگیزه به دخترش میگوید؟
چهلسالگی آمادئوس ساخته میلوش فورمن «آمادئوس» یک ترکیب تئوفوریک از لاتین بهمعنای فردی که خداوند را دوست میدارد و بالعکس خداوند نیز او را برگزیده است. amare در لغت، «دوست داشتن» است و deus بهمعنای خدا. بنابراین انتظار میرود فیلمی
ایدههایی درباره فرشته ساخته لوئیس اورتگا سینمای معاصر (سینمای دیجیتال)، ناگزیر سینمای چندسبکی است. سالهاست تعریف سبک و مؤلف تغییر کرده. در سینمای آنالوگ، ارتباط مؤلف و مؤلفهاش از طریق ناخودآگاه شکل میگرفت امّا در سینمای معاصر، تألیف یعنی گزینش
دهسالگی ویپلش ساخته دیمین شزل در آغاز، صداست که روی تصویر تاریک شنیده میشود؛ صدای ضرب گرفتنِ دو چوبک روی طبلِ کوچک؛ صدایی آرام، که آرامآرام تند و کوبنده میشود -این صدا، بخشی از همان پرفرمنس انتهایی است. انگار سرنوشت
مصائب شیرین ۲ «فرهنگ، مولود بازی است» این جمله یوهان هویزینگا در کتاب انسان بازیگر نشان میدهد، پیش از شکلگیری تمدن انسانی، «بازی» وجود داشته و قدمت آن کهنهتر از فرهنگ است. «در بازی چیزی در جریان است که از
سده بیست میلادی، سده دیالکتیک پست-مدرنیسم و امر تاریخ است؛ اگر تاریخ بهمنظور بازشناخت پلورالیسم از تعبیر پسا-مدرن بهره گرفت، پسا-مدرنیسم نیز وحدانیت تاریخ را انکار و از آن اسطورهزدایی کرد. درست در نیمههای قرن است که تاریخ نژادهسالاری، رسمیت
نرون -آخرین امپراتور روم از خانواده اگوستوس- و کشتار بیرحمانهاش، نماد گسست میان دولت و ملّت قلمداد میشود -تا آنجا که اعمال سلطه از سوی دولت و اجتماعِ تحت انقیاد در غرب را به زمان حکمرانی نرون تشبیه میکنند؛ دولتی
منتشرشده در مجله بینالمللی فینیکس تورنتو در رویکرد پدیدارشناسانه، بدن فارغ از درک و دریافتهای مبتنی بر قوه عقل، موجودیتی مجزا مییابد. در این رویکرد، هستیِ بدن، سوژه انسانی را از طریق «بدنمندی» در معرض تجربه و شناخت پدیدهها
زمان دیوانه شده است. همهچیز در تلاطم است. و اضطرار برای نشان دادن و بیان کردن، به اضطرار برای واژگونی فرمی، اقتصادی و سیاسی منجر میشود میشل دلائه[i] ویتگنشتاین در کتاب پژوهشهای فلسفی اعتقاد دارد فهمیدنِ یک چیز، نه